Fanfiction Bir Sanat Mıdır?

Benim blogcu kimliğimden çok önce var olmuş ve aslında benim nette bilinen özelliğim bir fanfiction yazarı olmamdır. Daha önce hiç bir fanfiction okuyanınız olmuş mudur bilmiyorum ama okumamış olanlar için ufak bir özetle konuya giriş yapmak istiyorum. Fanfiction bir kitabın, dizinin, filmin, şarkının, tiyatro eserinin veya gerçek kişilerin hayalle buluşturularak yaratılmasıyla oluşturulmuş hayran kurgusudur. Özellikle son yarım yüzyılda fanfictionun internetin yayılmasıyla birlikte yayılıp büyüdüğünü, artık işin amatörlükten giderek profesyonelliğe dönüştüğünü söyleyebilirim. Artık pek çok kişi fanfictionu ayrı bir edebiyat dalı gibi algılamaya başladı.

Fanfiction bazen tamamen size ait karakterlerle yazılabileceği gibi yukarıda bahsettiğim esin kaynaklarıyla da yazılabilir. Bunun avantajları ve dezavantajları nelerdir peki? Avantajları hikayenizde kullanacağınız karakterler elinizin altında hazırdır. İsim aramak, mekan yaratmak ve karakterleri sil baştan yapmanıza gerek yoktur. Ayrıca isterseniz sadece o karakterin adını alır onu bambaşka bir kişile büründürür ve olmayacak hallerde yazabilirsiniz de. Dezavantajı fandomun okuyucularının değişiklikleri kabullenememesi, fanfictionun esinlenerek yaratılması yüzünden orjinal olarak görülmemesi ve küçümsenmesi gibi etkiler de var. ” Aaa işte bak fangirl işte yazmış gene ” şeklindeki ithamlarla sık sık karşılaşabilirsiniz ben çok karşılaştım çünkü 😀

Pek çok yazar mesela Stephen King ve Rowling fanfictionu destekleyen yazarlardır. Kuşkusuz Harry Potter evreninin bu derece yayılmasında fanfictionun büyük etkisi vardır. Çünkü Severus Snape gibi bir karakteri yazarı bile çileden çıkaracak kadar popüler kılan şey fanfiction olmuştur. Ayrıca son kitap yayınlandığında pek çok kişinin Rowling için ” Çok fazla fanfic okumuş etkisinde kalmış ” dediği de bilinmekte. 😀 Büyük stüdyolar ve film üretim şirketleri de fanfictiona destek vermektedirler. Star Wars ve Star trek konusunda yazılan binlerce fanfic buna bir örnektir mesela. Tvde de pek çok yapımcı dizilerinin tanıtımının yayılması için fanfictiona destek verir. Mesela Buffy’nin yaratıcısı Joss Whedon ve Babyloon 5 in yaratıcısı J. Michael Straczynski gibi.

Ama bazı yazarlar kesinlikle eserleri hakkında fanfic yazılmasına izin vermiyorlar. Mesela Annette Curtis Klause, Robin Hobb, George RR Martin, Robin McKinley, Anne Rice (Vampirle Görüşme vs ) veya Laurell K. Hamilton (Anita Blake serisi) fanfictiona karşı yazarlar. Hatta Anne Rice’ın hukuki hakkını sonuna kadar kullandığı biliyor. Ama ne oluyor? Bu tavırları hayranlarının onlardan daha iyi eserler ortaya koyacaklarından, kendi karakterleriyle onlardan daha iyi hikayeler yazacaklarından korktukları anlamına geldiğiyle suçlanıyorlar. Aslında her iki tarafın da kendilerine göre haklı nedenleri var.

İyi bir fanfiction yazmak aslında gerçekten çok zordur. Ne kadar hazırlıklı olursanız olun hikayenizin oturacağı bir temel, gelişeceği sağlam bir kurgu, okuyucu etkileyecek bir anlatımı ve bağlayıp beğeniyle noktalanacağı bir finali yoksa başarısızlıkla karşılaşabilirsiniz. Fanfiction en az orjinal hikayeler kadar yazanı yoran ve okuyanı da etkileyen hikayelerdir. Ancak unutmamak gerekir ki fanfiction ticari bir amaç olarak kullanıldığı anda telif hakkı yasasına dahil olur. Bu yüzden biz fanfiction yazarları hikayelerimizi herhangi bir ücret almadan yorum karşılı yayınlarız. 😀

Biraz da fanfictionun genel tanımlamalarından bahsedelim,

Fanfiction genellikle dört katagoride yayınlanır, Slash, Heterosexual, Femslash ve General. Dalları,

Angst: Hikayenin içeriğinde genellikle şiddet olur, şiddet yoksa bile karanlık hikayelerdir.

AU: Alternative Universe yani Alternatif Dünya anlamına gelir. Mesela siz Harry Potter’ın karakterlerini alıp onları misal doktorlar olarak yazıyorsanız o hikaye AU hikayedir.

Canon: Tamamen uyarlandığı esere bağlı kalan hikayelerdir.

Crossover: İki ayrı fandomun karakteleriyle veya evranleriyla bir hikaye yazmaktir. Mesela Buffy ve Supernatural’in karakterlerini bir iblisin peşine takarsanır o hikaye crosscover olur.

Fandom: Hikayelerin yazıldığı eserin hayran kitlesi için kullanılır genellikle.

Fluff: Bunlar hafif, kısa ve atıştırmalık hikayelerdir.

One-Shot: Tek bölümlük hikayelere verilen addır.

Slash: İki erkek karakteri çift olarak yazdığınız zaman o hikaye slasha girer. Mesela Angel/Spike, Harry/Draco, Arthur/Merlin, Kaptan Kirk/Spak, Legolas/Aragorn, Lex/Clark, Sasuke/Naruto, Kame/Jin bilinen slash çiftlerin başında gelir.

Smut: Basbayağı cinsellik içerek hikayelerdir.

Dereceler R (Herkes okuyabilir) den başlar NC-17 (Sadece 17 yaş ve üzerine yöneliktir) ibaresine kadar devam eder.

Şu sıralar blog alemine de hikaye yazıp yayınlama hevesi hakim olmuşken konuyu biraz aydınlatıp okuyucuları şimdiden karşılaşacakları şeylere hazırlamak istedim. Ben yaklaşık olarak 6 yıldır fanfiction yazıyor ve yayınlıyorum. Bunun son 4 yılında kendi forumumunda yürüttüm önceden de üyesi olduğum forumlarda yayınlıyordum. İlk hikayem benim en fazla bilinen hikayem olan ANGEL SEZON 6-7 dir. Onu takiben onlarca hikaye yazdım. Benim yazdığım fandomlar BTVS/ANGEL – Harry Potter, Merlin, Animeler ve son olarak birkaç ay önce başladığım AKAME. Ayrıca çok yakında Supernatural’i de yelpazeme ekleyeceğim. Ben daha çok slash yazan biri olarak bilinmekle birlikte hemen her dalda hikayeler yayınlamışımdır. Hikaruivy benden burada bir hikayemi yayınlamamı istemişti. Ben de burayı fanfictiondan ayrı tutmak ve diğer ilgi alanlarımı paylaşmak için açtığımı söylemiştim. Ama şimdi bakıyorum bir hikaye furyası başlamış neden olmasın bir örnek hikaye atabilirim.

PS : Hikaye benim çok çok sevdiğim, kalbimde özel bir yeri olan bir şarkı sayesinde çıktı. Yani buna bir songfic de diyebiliriz. Şarkıyla birlikte okumanız tavsiye olunur. Huzur içinde yat Hide, bu şarkı için binlerce teşekkürler Yoshiki.

DERECE : NC-17

TÜR : SLASH (Male/Male – Eğer tür sizin için öğğhhse şimdiden devam etmemeniz önemle tavsiye edilir)

DAL: Smutt, Angst

RAİN… HARRY / DRACO

*************************************

FİCİMİZİN SOUNDTRACKI

ENDLESS RAİN – X JAPAN

I’m walking in the rain,
though everything seems to be hurting me for some reason.
There is only nothing.
Just kill me now … as I roam forever.
Until I can forget your love.

To me sleep is a confusing, narcotic
that only quiets the beating heart.
All my love seems to flow from my body like a heart felt memory.
I keep my love for you to myself.

*Endless rain, fall on my heart In this wounded soul.
Let me forget, all of the hate, all of the sadness,

Days of joy, days of sadness slowly pass me by.
As I try to hold you, you are vanishing before me.
You’re just an illusion.
When I am awake, my tears have dried in the sands of sleep.
I’m a rose blooming in the desert.

It’s a dream, I’m in love with you.
Hold me warmly in your arms.
I awake from my dream
I can’t find my way without you

The dream is over.
I can no longer hear the voice of your gentle words.
Floating off tear stained walls.
So awakening in the morning, I’ll move into my dreams …
until I can forget your love.

repeat *

Endless rain, fall on my heart, in this wounded soul.
Let me forget, all of the hate, all of the sadness.
Endless rain, let me stay a memory in your heart.
Let me take in your tears, take in your memories.

**********************************

Yürüyorum… Yağmurun altında… Her şey bir şekilde bana acı veriyor. Yağmurun kokusu… Yumuşaklığı… Tane tane yüzüme çarpan, bedenimi döven damlaları… Sessizliği… Sesi…

Yavaşça gülümsedim, elimi sırılsıklam olmuş ve sadece ıslakken karmakarışık görünmeyen saçlarımın arasından geçirdim. Siyah tutamlar alnıma dökülerek şimşek şeklindeki izi kapatırken biraz uzadıklarını fark ettim. Ama seninkiler kadar değil zaten uzatsam bile asla seninkiler gibi olamazlar. Yavaşlayan yağmur damlaları arasından süzülen güneş kadar sıcak sarı saçların gibi… Nasıl gülümseyebildiğimi bilmiyorum. İnsan kalbi böylesine bir acıyla inlerken nasıl gülümseyebiliyor ? Çünkü… Seni sevmek acı verdiği kadar mutluluk da veriyor. Dünyada hiçbir iksir ustası böyle bir iksiri yaratamaz. Acıyı ve mutluluğu bir seferde kalbe verip sonsuza dek ikiye ayıramaz.

Başımı kaldırarak kopkoyu gökyüzüne baktım. En çok böyle yağan yağmuru seviyorum. Bardaktan boşalırcasına ama fırtına olup gürlemeyen. Sessiz sessiz, usul usul, onu izlemene izin vererek… Adımlarım durakladı ve yağmuru seyrettim bir süre. Biliyorsun, gökyüzü ve yeryüzü asla birbirine kavuşmayacak iki şeydir. Ama bir şey var… Yağmur… Şu anda yağarken incecik binlerce ip görüyormuş gibiyim. Gökyüzünü ve yeryüzünü birbirine bağlayan, kavuşturan… Demek ki imkânsız değil. Hiçbir şey imkânsız değil. Sana bunları söylesem ne diyeceğini biliyorum. Güleceksin önce ve sonra şöyle diyeceksin;

Yağmur her zaman biter. Her şeyin bir sonu vardır. Mucizelerin bile…

Tekrar yürümeye başladım. Ayaklarım yumuşamış toprağa hafifçe gömülüyor. Yağmurun, yeni yeni yeşillenmiş çimenlerin, uzun süredir bir damla suya hasret kalmış toprağın doygun kokuları birbirine karışmış. Sonunda beni beklediğini bildiğim dar sokağa açılan köşeyi döndüm ve her ne kadar kendimi göreceğim şeye hazırlamış olsam da yine de donup kaldım. Omuzlarından birini duvara vermiş, ellerin ceplerinde, başın önüne eğik bir şekilde beni bekliyorsun. En az benim kadar sırılsıklamsın. Başını eğdiğin için saçların yüzüne dökülmüş ve yağmur başından süzülerek sarı saçlarında ışıltılar saçıyor, uçlarına akıyor, oradan damla damla yere düşüyor. Hiçbir ses çıkarmadığımdan emin olmama rağmen sen sanki bir şey duymuşsun gibi başını kaldırdın ve bana baktın. Merlin…

Şimdi beni öldür. Birazdan yanına vardığımda beni öldür. Yanına varmadan önce asanı çek ve beni öldür. Bırak ruhum yağmurun altında yürüsün. Seni unutana kadar… Sonsuza kadar…

Sana dokunmam lazım. İllüzyon olup olmadığını anlamamın tek çaresi bu. Tekrar nefes alabilmemin tek çaresi bu. Baktığım her an bana yağmuru getiren gözlerine çakılmış halde bir adım atınca yavaşça yaslandığın duvarda doğruldun. Şakakların hafifçe kızarmış, dudakların bir şey söyleyecekmişçesine aralık, ıslanarak göğsüne yapışmış gömleğini indirip kaldıran nefeslerin sıklaşmış. Ellerini ceplerinden çıkarıp bana doğru bir adım attın. Sonra… Sonra ne oldu tam olarak bilmiyorum.

Birden bire seni kendime çekmiş veya sana çekilmiş halde buldum kendimi. Dudaklarım dudaklarını parçalıyor. Nefesin nefesim. Omuzlarını kavrayarak seni az önce doğrulduğun duvara çevirip yapıştırdım ve bedenimle bedenin arasında mesafe kalmayana kadar sana sokuldum. Beni istiyorsun. Seni istediğim kadar. Hafif bir ses dudaklarının arasından kurtuldu. İnlemek için bile kendine izin vermiyorsun biliyorum ama senin bu kontrolünü kırmak çok hoşuma gidiyor. Benim için inlediğini duymak…

Ellerimi yağmurun yumuşaklığıyla yarışan yumuşaklıktaki saçlarına daldırarak başını iyice kendime çektim. Bu hem yağmura hem sana dokunmak gibi… Tepemizde olanca gücüyle yağan yağmur, sıcak kollarının arasında ben, bu yeterli. Dudaklarını benim için açtın ve ben ölmeden önce cennete girmek ne demek bir kere daha anladım. Yağmur yüzlerimizden akıyor, dudaklarımız arasından süzülüyor, hem seni hem de yağmuru içiyorum. Hiç böyle bir öpücük paylaşmamıştım. Kalbim patlayacakmışçasına mutlu, hızlı, şimdilik acıyı uzak köşesinde saklıyor.

Parmaklarım ıslak gömleğini açarken seninkiler benden daha sabırsız, önce ceketimi omuzlarımdan sıyırıp yere attılar, sonra gömleğimi tutup ikiye ayırdılar. Düğmeler iki duvar arasına savrulurken gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Ama biliyorum ki sana kontrolünü böylesine kaybettiren tek kişi benim. Ellerin geniş göğsüme dolaşıp boynumda birleşti ve beni daha da kendine eğerken kendini sertliğime sürtüşünü hissettim. Çoktan hazırsın değil mi ? Ama ben her şeyi yavaşlatmak isterken senin hızlandırmaya çalışman iyi olmuyor. Dudaklarım boynunda gümbür gümbür atan damara kayıp öperken titreyişini hissettim. Soğuktan değil, aksine bedeninin içinden yükselen ateşten titriyorsun.

Elimi birbirine yapışmış bedenlerimiz arasından kaydırarak ıslak pantolonun üzerinden seni kavradım. Oh evet hazırsın. Dudaklarını ısırdığını görebiliyorum. Gözlerin kapalı, ısırdığın dudakların kıpkırmızı olmuş, inlememeye çalışırken kendini elime itmeye karşı koyamıyorsun. Seni ıslak kumaşların üzerinden okşamak çok ilginç bir deneyim ve sanırım senin oldukça hoşuna gitti. Saçlarımı kavrayıp çekiştirince mesajı aldım. Daha fazla beklemeye dayanamayacaktın. İçimi çekerek pantolonunun kemerine uzandım. Nefesin ufacık buhar kümeleri olup havaya karışırken inanılmaz derece irileşmiş yağmur rengi gözlerin gözlerimde. Kumaşları ayaklarının dibine iterken dayanamayarak öpücüklerimden şişmiş dudaklarını bir kere daha öptüm. Ben seni öperken senin ellerin benimkilerden daha seri bir şekilde benim pantolonumu açıyordu.

Kollarım arasında dönerek yüzünü duvara verdiğinde dudaklarım ensene kaydı. Sarı saçlarını, onların arasındaki teni öperken titremeye devam ediyorsun. ” Davetiye mi bekliyorsun Potter ? ” Dudaklarım teninde gülümsedi. Böylesine uç bir anda bile başka kim laf sokmaya çalışırdı ki ? Bir adım geri çekildim ve bu inanılmaz manzarayı beynime kazıdım. Yağmur omuzlarına kadar uzanan sarı saçlarından sırtına akıyor, sırtının ortasından kalçalarındaki vadiye kadar süzülüyordu. Hazırlayıcı başka bir şeye ihtiyacımız yoktu. Yağmur seni benim için zaten hazırlamıştı.

Kendi bedenimin denetimini kaybetmenin eşiğinde olduğumu hissedince sana geri döndüm, bir kolumu beline dolayıp seni kendime çekerken, dizimle bacaklarını biraz daha açman için dizlerini itmiştim. Sana sarılmak senin bir illüzyon olmadığını kendime kanıtlamanın bir başka yolu. Ama seni almak… İşte bu senin gerçek olduğunu anlamanın tek yolu. Bunca acının, kaybın, savaşın, ölümün ortasında senin var olduğunu bilmeye öyle ihtiyacım var ki… Her zaman yanımda olmasan bile, olamasan bile, olamayacak olsan bile…

Seni tek hamlede alırken başını geriye atarak inlemenin gırtlağından kopmasına engel olamadın. Sarı saçların benim omzumla boynumun birleştiği yere yayılmış, ellerin birer yumruk olup duvara çarpmış, nefesin kalp atışların kadar hızlı… ” Ah Harry… Uzun zaman olmuştu. ” Sadece bu anlarda bana adımla hitap ediyorsun. Bazen sadece bunun için bile seninle sevişmek istiyorum. Kulağına eğilip ” Biliyorum. ” diye fısıldadım ve kulağının yumuşak derisi öperken yavaşça geri çekilip tekrar içinde ilerledim. Dudaklarım arasından seni biraz daha rahatlatacak cümleler dökülürken gevşediğini ve hareketlerime uymaya başladığını hissetmeye başlamıştım. Bir kolumu belinde tutarken diğerini karın boşluğundan aşağı kaydırıp seni kavradığımda tekrar inledin. Hareketlerimle birlikte seni okşarken kollarım arasında daha da ısındığını görebiliyorum.

Yağmur çıplak omuzlarına ve sırtına döküldüğü anda sanki buharlaşıyor. Ateşin yağmur damlalarıyla mücadele ediyor gibi. O seni söndürmek isterken sen hiçbir fırtınanın söndüremeyeceği bir yangınla yanıyor gibisin. Senin yangının benim. Senin yağmurun benim. Seni ancak ben söndürebilirim. İçine boşalırken alnını duvara dayayıp inledin, elimde doruğa ulaşmadan hemen önce. Yeniden sessiziz, nefeslerimiz düzene girmek için uğraşırken göğsüm sırtına yapışmış halde. Ne kadar böyle kaldık bilmiyorum. Yağmur iliklerimize kadar işlemiş, kıyafetlerimizin giyilecek hali kalmamış. Sonunda ben hafifçe geri çekilince kollarım arasında tekrar dönerek hızla dudaklarıma uzandın. Kolların sıkıca boynuma dolanmış. Bir daha ne zaman görüşeceğiz kim bilir?

Belki senin ölüm haberini alacağım. Belki birileri beni öldürecek. O zaman bir mezar taşı olacak gideceğimiz yer. Yağmur yağarken oturup taşına yaslanacağız, birimizin yarım kalan işi tamamlayana kadar o taş yalnız olmadığını bilecek. Ya sen ya da ben… Bitireceğiz bu savaşı. Kavuşacağımız tek şey bir mezar taşı bile olsa… Eğer bir mucize olmuş ve ikimiz de ölmemişsek… Düşünmek umutları öldürür mü ? Gerçekleşmesini uzaklaştırır mı ? Bazen düşünmekten, hayal etmekten bile korkuyorum. O zaman el ele yağmurda yürür müyüz ?

Sonunda nefes nefese benden uzaklaştın, ellerim tekrar sana uzanmak isterken sadece iki yanıma düştüler. Asanı çıkarıp kıyafetlerini sanki kimse dokunmamışçasına giydin, sonra hafif bir alayla bükülmüş dudakların yere parçaları dağılmış gömleğime bakarken gülümsemeye en yakın haline gelerek kıvrıldılar. Seni uzun zamandır gülümserken görmüyorum. Özlediğim şeylerden biri de bu, hayallerimin bir parçası olan şeylerden biri. Kazanmak için bir neden daha, seni gülümsetmek için kazanmak sanırım gerçekten iyi bir neden.

Asanı benim kıyafetlerime çevirerek benimkileri de vücuduma geri döndürdün, yırtılmamış halde. Eserinden memnun halde asanı iç cebine koyduktan sonra gözlerini bana kaldırdın. Konuşmana gerek yok. Gözlerin her şeyi söylüyor zaten. Unut beni. Acıyı unut, üzüntüyü unut, özlemi unut, anıları unut. Seni zayıf kılacak her şeyi unut.

Başını hafifçe eğip bana selam verdin. Sanki biraz önce benimle çılgınca sevişen sen değilmişsin gibi. Özellikle sinirlendiğim bir şey varsa bu soğukkanlılığın, sonrasında hiçbir şey olmamış gibi çekip gidebilmen. Ben bir enkaza dönmüşken senin sapasağlam bir bina gibi dimdik uzaklaşabilmen. Dönünce bu kez belki de gitmemeni isteyen içgüdülerimin salaklığı yüzünden uzanıp bileğini kavradım. Bir an kolunu çekip kurtaracağını ve gideceğini sanmıştım ama sen yavaşça bana döndün ve o an anladım. Yüzünden süzülen tek şeyin yağmur damlaları olmadığını… Gözyaşlarının olduğunu. Bana arkanı dönüp gittiğin her seferde olduğu gibi. Sen sadece bunu bana göstermeyecek kadar güçlüsün. Elim seni serbest bıraktığında hızla dönüp uzaklaştın. Yağmur altında silik bir siluet olup yok olana kadar izledim seni.

Sonra ben de kendi yoluma döndüm. Senden ayrılmak her seferinde bir rüyadan uyanmak gibi. Hani bedenini ter içinde, bedenini beklentiyle titrer halde, kalbini bir avucun içindeymişçesine sıkan bir rüyadan uyanmak gibi. Seninle sevişmek bir rüya, seni sevmek bir rüya. Senden ayrılmak… Sabahın bir köründe boş bir yatakta ayrılık acısıyla uyanmak. Bu rüyadan her uyanışımda olduğu gibi düşünüyorum, sensiz nasıl yolumu bulacağım ? Gözyaşlarım yüzümden akan yağmura karışıp çeneme ve oradan da yere, senden uzaklaşan yola damlıyorken derin bir nefes aldım. Ne yapacağımı biliyordum.

Bırak beni tekrar rüyaya dalayım. Bırak beni tekrar yağmurun altında yürüyeyim. Seni unutana kadar… Bütün nefretleri, bütün acıları unutana kadar… Senin aşkını unutana kadar… Sonsuza kadar…

THE END

• Posted in: Darkangel
• Tagged: Darkangel, Fanfiction